Teleurstelling en geduld

Teleurstelling en een oefening in geduld.

Vandaag zijn we rond de klok van 6 uur vertrokken van onze slaapplaats om door te rijden naar de Georgisch/Armeense grens. De wegen waren niet zo best, maar dat gaf ons wel alle tijd om rustig te kunnen kijken naar het ontwaken van de dorpjes waar we door heen reden. Menig herder hebben we met koeien, schapen en ander wandelend gedierte naar de uitgestrekte grasvlakten zien gaan. Na een een kleine twee uur waren we aan de Armeense grens. De Armeense douane is zeer zorgvuldig en wilde graag de bussen wegen. De forse kilo’s die op de weegschaal stonden gaven mogelijk aanleiding om ons door te sturen naar een hal met een röntgen apparaat. Die machine gaf haarfijn aan waar onze boeken opgeborgen waren. Kortom, alles moet er uit en gewogen worden. Dit gaf veel oponthoud, maar het leek er op dat we na het inklaren van de boeken misschien wel weer verder mochten. We moesten wachten op de parkeerplaats en de Pastor uit Jerevan zou komen om de boeken op te halen. Wij moesten maar rustig afwachten. Helaas duurde dat wachten heel erg lang en kregen we eind van de middag de teleurstellende boodschap dat we rechtsomkeer naar Georgië konden maken.

Daar ontstonden de zelfde problemen. De boeken waren niet vooraf aangekondigd, we hebben niet de juiste papieren en ook nog eens de boeken niet aangegeven toen we via Turkije naar Georgië gingen. Vooral dit laatste is wel een groot punt. Op het moment dat ik dit schrijf zitten we bij de Georgische douane al weer vele uren te wachten. We hebben wel goed contact met onze contactpersoon van de kerk van Tblisi, die wil ons graag ontvangen. Maar het is nog spannend of dat kan. Mogelijk worden we linea-recta terug gestuurd naar Turkije, met lading en al. Maar dat weten we nog niet.

We hopen en bidden dat we morgen bij onze broeders en zusters in Tiblisi de kerkdienst mee kunnen maken, ontmoeten en onze landing kunnen lossen. Bid u met ons mee?

Hartelijke groet,

René

Jan

Ton

Jos