Over de grens en naar Zhytomir.

Gisteren was ik gebleven bij de boodschap dat de grens tussen Polen en Oekraïne naderde. We hadden geluk, door ons opgehaalde nummer konden we de lange rij voorbij rijden. Maar ja, we waren niet de enige met een nummer. Dus sloten we achter aan de ‘nummerrij’ aan en de verwachting dat we snel aan de beurt zouden zijn. Ca half één kwamen we aan bij de grens. We hadden echter er niet mee gerekend dat de Poolse douane maar één poortje open had en de doorgang tergend langzaam ging. Dat resulteerde in uren wachten. Toen we eindelijk aan de beurt waren troffen we vriendelijke beambten. Maar bij ieder loketje werden alle documenten lang bestudeerd, de paspoorten letter voor letter overgetypt en de inhoud van de bussen en aanhangers zorgvuldig bekeken. Dus dat was ook weer een klein uurtje in de kou, het was rond het vriespunt. Ook gaat de vermoeidheid een tol eisen.

Nadat aan de Poolse kant alles klaar was ga je eens stukje door ‘niemandsland’ het bruggetje over de grensrivier over en kom je in een andere wereld. De wereld van golfplaten hokjes, mensen die alleen Oekraïens spreken en weer loketjes,pittige dames achter die loketjes. Dat bleek wel toen het te lang duurde dat oom douaneagent naar onze auto keek en mevrouw met een stevige volzin twee agenten in de houding liet springen.

Na deze exercitie was het tijd voor het volgende kantoortje. In dat kantoortje probeerde ze de opwarming van de aarde op zijn mist met een paar graden positief te beïnvloeden.De documenten werden ook daar weer in drievoud gestempeld, de paspoorten overgetikt, gekopieerd en ingescand. Met een printer die strategisch was opgesteld op een nachtkastje uit de tijd van Napoleon.Ook hier weer allervriendelijkst en er was alle tijd voor ons. Uiteindelijk, na 5 uur van het aankomen bij de grens, was de grenspassage realiteit.

Net voorbij de grens was het tijd om te tanken (de standkachel moet het natuurlijk wel blijven doen) en te slapen. Na drie uur slaap weer verder op pad naar Zhytomir. Een voorspoedige reis met de opzienbarende conclusie dat het nemen van een rondweg maar amper sneller gaat dan dwars door de stad heen rijden.

Rond half 4 kwamen we aan in het ‘Baken’, ons logeeradres voor het weekeind. Daar hebben we de bagage geordend. Een deel blijft hier, een ander deel gaat maandag mee naar Cherson. Voor nu rest een warme douche en het bed.

Dankbaar voor de voorspoedige reis, maar ook benieuwd wat we nog krijgen te zien hebben we samen de Heere God gedankt voor zijn zegeningen tot zover. Allen een goede zondag gewenst.

René,

Ton,

John,

Jos.