de zevende dag

Na een heerlijke nachtrust in het Victory Hotel zijn we uitgerust wakker geworden met uitzicht over de stad Minsk. Een indrukwekkende stad met 1,5 miljoen inwoners.
Andrew kwam ons om ongeveer 10 uur ophalen en daarna zijn we de stad in gegaan richting de kerk. Een stad die opvalt door schoonheid en een goed georganiseerde verkeersstructuur. De groene golf die misten we en als je dan met vier bussen achter elkaar wilt blijven rijden, dan moet er nogal eens een even wachten en zie dan maar eens bij elkaar te blijven.
Bij de kerk aangekomen hebben we kennis gemaakt met de pastor en is de kerk bezocht. De pastor is een man, die ook erg begaan is met de mensen en vooral kinderen met een handicap en zou heel graag een zomerkamp voor die doelgroep organiseren. Hij kan echter daar de financiën nier voor bij elkaar krijgen.
Dit is een kerk waar een pijporgel en een harmonium staan en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt met onze bovenstem leden uit Waddinxveen. Nadat we onze zangkunsten hadden laten horen hebben we snel de "triple B" gelost en de kinderboeken zijn gelijk bij Andrew in zijn bus gegaan om mee te nemen voor de weeshuizen waar hij zijn werk doet.
Galina heeft ons gisteren al te kennen gegeven dat zij voor onze lunch wilde zorgen en dat we dus welkom waren bij hen. De lunch was een overheerlijke Belarusische en tijdens de lunch hebben we geluisterd naar het mooie en gevoelige pianospel van Andrew.
Om 14:00 uur was het tijd om naar een weeshuis te gaan voor een bezoek. Het was een weeshuis in Krinitsa waar zo`n 150 kinderen wonen, dit zijn wezen en kinderen van ouders, die niet in staat zijn om voor hun kinderen te zorgen. Het was een goed georganiseerd weeshuis en na een gesprek met de directeur, ben je ook gelijk op de hoogte hoe dat zo komt. Het is de juiste man op de juiste plaats, die er voor zorgt, dat ook bedrijven en particulieren dit weeshuis ondersteunen, waarbij de zelfwerkzaamheid van de kinderen de boventoon voert. We waren onder de indruk van het geen ze daar met elkaar tot stand hebben gebracht. Het zag er erg netjes uit en gezellig maar dat neemt niet weg, dat dit kinderen zijn met een vaak erg verdrietige achtergrond.
Na de leuke rondleiding werd het al gauw tijd om te vertrekken en afscheid te nemen van Andrew en zijn allerhartelijkste vrouw Galina. We zijn nu nog onderweg naar Gomel en hopen daar om ongeveer 21.30 uur aan te komen. Onderweg genoten we van de wijdsheid van dit land en een mooie zonsondergang! De weg is bijzonder goed zodat we deze 300 km gemakkelijk kunnen afleggen. Af en toe horen we een piep, omdat we dan onder een tolpoort doorrijden.

De Belarusjes